Rob Smulders, gemeenteraadslid voor de PvdA, woordvoerder voor o.a. Stedelijk beheer en milieu, Wijken en wonen en Economie en duurzaamheid, maar vreemd genoeg niet voor cultuur, zit in het theater Onze Lieve Vrouw achter een glas jus d’orange op me te wachten. Hij was medeverantwoordelijk voor de totstandkoming van dit huis voor podiumkunsten en film.
“Je vroeg me naar mijn favoriete plek in Amersfoort, daar heb ik wel even over moeten nadenken. Ik heb goede herinneringen aan het Sasje, voor mij als jonge jongen was dat een heel bijzondere wijk, daar gebeurde zo veel. Toch heb ik nu gekozen voor De Lieve Vrouw, maar zou je wel ook een foto van het Sasje in het stuk willen opnemen?” Dat beloof ik hem plechtig.
Rob Smulders (PvdA), foto: ©Remko Schotsman
De Lieve vrouw
“Amersfoort werd in de jaren ‘70 gebombardeerd tot groeistad en we hadden behoefte aan een plek voor ontmoetingen en cultuur. De filmzaal op de Appelmarkt zou een cultureel centrum voor jongeren moeten worden maar dat was financieel niet haalbaar. Het was ook te vroeg, de stad was er nog niet klaar voor. Na een haalbaarheidsonderzoek, onze bezetting van deze plek en een fusie is dit theater er uiteindelijk gekomen.
Het is jammer dat De Lieve Vrouw nog geen centrum voor muziek is geworden, maar het is fantastisch dat de gemeente deze plek heeft aangewezen, het bruist hier. Ik kom hier nog steeds graag, na fractievergaderingen, en natuurlijk zou ik vaker een film moeten gaan zien, maar de tijd ontbreekt me, helaas.”
De Sassianen zijn de genen van onze stad
’t Sasje, foto ©Conny Meslier
Maar toch, het Sasje lonkt ook als favoriet. Er fonkelen vrolijke lichtjes in de bruine ogen; “Het Eemplein en wat er vroeger was, het Sasje, ik weet er alles van en ik heb er heel veel waardering voor. Er was veel handel en kleinmanufactuur (een werkplaats waar vooral door handenarbeid geproduceerd wordt). Hier werd gewerkt, hard gewerkt. Ik wou dat ik nog eens als jongetje van 13 jaar door die wijk kon lopen.
De Sassiaan Arie Terschegget, Amersfoorter van het jaar 2017 en voorvechter van de ‘ouderenhangplek’ voor Sassianen heeft in zijn schuur een beeld van een flamingo gemaakt, ik vind dat die flamingo een prominente plek in de stad verdient. De Sassianen zijn de genen van onze stad, daar mogen we niet zomaar aan voorbij gaan, dat moeten we met trots uitdragen.”
Fluor steunen? Natuurlijk!
De Partij van de Arbeid startte, op z’n zachtst gezegd, niet heel gemakkelijk in 2014. Het drama omtrent Ramón Smits Alvarez lag nog vers in het geheugen en leidde tot een flinke smet op het socialistisch blazoen.
De lichtjes doven even als hij terugdenkt aan die tijd. “Ja, we hebben echt een enorme aanloop moeten nemen. Maar we hebben ons als partij daarna wel laten zien. Natuurlijk ben je minder zichtbaar als je binnen de coalitie je werk doet en je jezelf profileert als betrouwbare partij die correct omgaat met coalitieafspraken. We zijn heel constructief geweest en hebben enorm veel bereikt.
Als oppositiepartij kun je vrijuit overal tegenstemmen, of stemmen voor heel dure plannen die in feite niet haalbaar zijn, ik vind dat niet constructief, de stad moet wel bestuurd en de rekeningen moeten wel betaald worden. Geloof me, onze steun aan het theater De Lieve Vrouw en aan Fluor bijvoorbeeld, was zeer weloverwogen. Natuurlijk zijn dat lastige dossiers, en heeft het tot heftige discussies binnen de fractie -en de raad- geleid, maar een stad als de onze kan ook niet zonder deze culturele iconen.”
Smulders is trots op zijn partij
Rob Smulders, foto: ©Remko Schotsman
Smulders, uiterlijk vaak rustig, bedaard welhaast, maar vurig en strijdbaar van binnen begrijpt dat er ook kritiek is op de huidige coalitie. Veiligheid, zorg, wonen, cultuur, forse bezuinigingen; de afgelopen vier jaar hebben ups maar zeker ook downs gekend. “Zeker, maar we zijn ook nog niet klaar. Onze wethouder heeft de transformatie in het sociale domein geleid, en al kan het natuurlijk altijd nóg beter, dat heeft ze uitstekend gedaan.
De zorg transformeren is zeer complex, zeker met de bezuinigingen die daarmee gepaard gingen. Ik denk ook aan het Sociaal Fonds, dat is iets heel moois dat we voor elkaar hebben gekregen en waarmee we een vangnet bieden voor diegenen die op dat moment geen enkele andere uitweg meer hebben. We bieden ondersteuning aan de buurthuizen, vragen anderhalve ton voor het ontplooien van wijkinitiatieven. Dat zijn allemaal zaken waar ik, en mijn partij voor staan.”
Smulders heeft de dossiers prima op orde in zijn hoofd. Bijna achteloos strooit hij met cijfers, feitjes en achtergrondinformatie. “Met ons woonprogramma zijn we ook goed bezig en dat werk willen we afmaken. We denken op korte termijn de wachttijd voor een huurwoning van acht naar vier jaar terug te kunnen brengen. De harde eis om bij nieuwe woonprojecten minstens 35% sociale huurwoningen te realiseren komt ook van ons. We hebben het met onze wethouder gewoon heel goed gedaan.”
Volle kracht vooruit
“In alles wat we als PvdA doen denken we aan de generaties die na ons komen. Duurzame energie hoort daar ook bij. We kunnen niet meer praten over of er wel of niet windmolens moeten komen in Amersfoort, maar de discussie moet gaan over wáár ze komen te staan. Voor nu hebben we gekozen voor de Isselt en de Hoef. Een derde molen langs de A1 is nog een optie.”
Het is hem ernst, de blik serieus en de stem vastberaden; “Maar daarmee zijn we er nog niet. Er is veel te lang doorgeschoven, nu nemen wij verantwoordelijkheid. We moeten allemaal bijdragen, meer circulair denken, maar dan is bijvoorbeeld wel vernieuwing van het milieubrengstation en een beter niveau van de dienstverlening nodig.
Het is niet of, of maar én, én. Dus ook zonneweides, zonnepanelen op gebouwen, koude-warmteopslag en grids voor oplaadpunten. Vol inzetten op duurzame energie is geen hobby, het is pure noodzaak!”
Op de kleintjes letten
“Voor mij persoonlijk is het heel belangrijk waar we als gemeente ons geld aan uitgeven. Zo zie ik voor me dat we de nieuwe generatie een kans geven in het snel vergrijzende gemeentehuis. Haal kennis in huis en neem waar mogelijk afscheid van tijdelijk ingehuurde -en enorm dure- externe krachten. Daarmee zorg je voor meer continuïteit, betere kwaliteit en je bespaart ermee.
Euro’s die we wat mij betreft beter uitgeven aan de kwaliteit van de zorg en het bestrijden van armoede in onze stad.
Ik maak me grote zorgen over de toenemende tweedeling in de maatschappij. Zoveel Amersfoorters leven onder het bestaansminimum, zitten in de schuldhulp of gaan naar de Voedselbank. Dat moet echt anders, iedereen moet mee kunnen doen. En dan bedoel ik écht meedoen. Ik ben juist daarom de politiek ingegaan.
We hebben het in lastige omstandigheden goed gedaan de afgelopen vier jaar. Maar het werk is nooit af en dus willen we graag door als coalitiepartij én met onze wethouder. We hebben als partij aangetoond een betrouwbare partner te zijn die resultaten boekt. Laten we dat vooral blijven doen. Samen met alle Amersfoorters werken aan een duurzame, veilige, schone en eerlijke stad. Daar ga ik voor.”