Beste Wim,
Een duidelijk verhaal, een goede inleiding, duidelijke spelregels.
Het circus gaat weer beginnen en ik ben dan altijd benieuwd hoe de nieuwe hazen gaan lopen. Politici zeggen dat de gemeenteraadsverkiezingen toch vaak een duidelijke overeenkomst met de landelijke vertonen. Dat zou voor lokale partijen natuurlijk niet erg inspirerend zijn; toch hebben we gezien dat die af en toe heel ver kunnen komen, neem de BPA in 2010. Grappig genoeg zijn de toenmalige geloofsgenoten daarna uitgevlogen naar nieuwe liefdes. Er komt wat kijken om de eenheid te bewaren, met ego’s om te gaan en de fractiediscipline hoog te houden. Wij zouden er alleen daarom al volkomen ongeschikt voor zijn. Ik kan onmogelijk een idee verdedigen waar ik eigenlijk helemaal niets in zie. En als dat naar buiten goed zichtbaar is, ben je het aas voor de gieren.
Je hebt het erover dat wij als kiezers eens in de vier jaar onze stem en steun geven en pas de volgende verkiezingen het kunstje mogen herhalen. Dat betekent dat het beroemde en inmiddels beruchte Referendum in de kliko ligt. Inspraakavonden op het stadhuis worden overigens ook matig tot slecht bezocht, behalve als er gloeiendhete hangijzers passeren. Misschien is het ook beter de coalitie die vier jaar de tijd te geven en als het echt de spuigaten uitloopt, trekken we de stoute schoenen aan en reizen richting raadzaal af.
Hoe krijg je nu de politiek dichter bij het volk. Als je mensen uitnodigt te komen stemmen is het wel wenselijk dat ze er ook iets vanaf weten, dat ze zich betrokken voelen, dat ze het idee hebben dat het hen ook werkelijk aangaat. Dat ze invloed kunnen uitoefenen en…. niet het minst belangrijk, dat ze vertrouwen in de partij, de raadsleden, de wethouders, kortom: het gehele pakket hebben! Dat vertrouwen moet je winnen en zoals je weet komt het te voet en…
Spelregels voor mij om het vertrouwen te krijgen zijn bijvoorbeeld: als ik op iemand stem en die komt in de raad of wordt wethouder, dan zie ik dat als een contract voor vier jaar en moet deze persoon ook zijn tijd uitdienen (zolang de moties van wantrouwen niet de overhand hebben genomen). Ik ben teleurgesteld als mijn stemkeuze na 8 maanden toedeledoki zegt omdat er elders aantrekkelijkere goden gediend kunnen worden. Bezint eer gij begint; de mensen hebben op jou gestemd! Maak dat vier jaar waar, dat is toch wel te overzien?!
Ook wil ik mijn stemkeuze voeling zien hebben met het publiek en de wijk intrekt, de mensen spreekt en met de eventuele kritiek iets doet.
Misschien moeten er ook op de raadsavonden zaken veranderen. Toen ik in mijn stadsdichterstijd met enige regelmaat de dinsdagavond opofferde voor de raadsvergaderingen, viel het me op dat er soms anderhalf uur geouwehoerd werd over een voorstel dat het al van begin af aan bij lange na niet zou redden. Moet je daar dan anderhalf uur over dimdammen. Zinloos! En het maakt het werk ook niet interessanter en het publiek haakt helemaal af. Maak bijvoorbeeld een voorstemming, als blijkt dat bijna niemand er iets in ziet dan niet bespreken of alle partijen in een minuut hun plasje laten doen. Vervolgens stemming en klaar. Doe je dat niet, dan moet je niet raar staan te kijken als het volk er geen interesse voor op kan brengen. Je moet het tegenwoordig wel van Netflix zien te winnen.
Beste Wim, ik heb er ook zin in!!! En wil aan je doorgeven wat we eraan kunnen doen de politiek levendiger voor het publiek te maken en ook jongeren hierbij te betrekken. En hoe het vertrouwen op te bouwen en het te omarmen.
Ciao!
Arjen
De twee vrienden Arjen van der Linden en Wim van Rooijen bloggen over de gemeenteraadsverkiezingen 2018