Journalist Eric van der Velden volgde de afgelopen vier jaar beroepshalve de Amersfoortse gemeentepolitiek. Op persoonlijke titel blikt hij terug.
Meningen en stemadviezen worden niet geschuwd.
Kies een wethouder
Wat de lokale democratie vooral nodig heeft, zijn capabele wethouders. Bestuurlijke kwaliteit maakt pas echt het verschil.
De verkiezingsbeloften mogen nog zo prachtig en veelbelovend klinken, ze verdampen als een partij in de oppositie belandt of een wethouder benoemt die alle zeilen moet bijzetten om te overleven in het complexe krachtenveld van politiek, ambtenaren en belangengroepen. Zo’n wethouder komt aan het geven van een eigen kleur niet eens toe.
Tot die slotsom ben ik gekomen na vier jaar beroepshalve volgen van de Amersfoortse gemeentepolitiek. Bij verkiezingen draait het om het benadrukken van de inhoudelijke verschillen. In de praktijk van de gemeentelijke raadsagenda gaat het vooral om goed luisteren, analyseren, communiceren, motiveren en elkaar iets gunnen.
Er bestaan geen rechtse, linkse, liberale, christelijke of socialistische oplossingen voor een tekort aan betaalbare huurwoningen, verpauperde schoolgebouwen, budgetoverschrijdingen bij cultuurinstellingen, falende verkeersafwikkeling, of een verouderd stadhuis. Er bestaan bij dit soort ideologisch neutrale zaken alleen goede, slechte, tijdige en te trage beslissingen. Het best denkbare besluit komt niet uit een programma maar van het type mens dat u ook graag aan de top bij uw eigen werkgever ziet. Een gemeente is ook maar een bedrijf.
Lijsttrekker is ook kandidaat-wethouder
Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat elke lijsttrekker tevens kandidaat-wethouder is. Alleen dan kun je bij de verkiezingsdebatten een echt goede inschatting maken: is dit de persoon die ik de toekomst van mijn stad toevertrouw? Bij Simone Kennedy-Doornbos van de CU en Astrid Janssen van GroenLinks weet ik het antwoord al. Beiden zag ik aan het werk in de raadszaal. Verstandig, scherp analyserend, oprecht en gespeend van populisme. Hoewel tegengesteld van politieke kleur vertrouw ik beiden het wethouderschap toe. Maar wat als zij straks na een verkiezingsoverwinning een grote onbekende uit de hoed toveren voor het college? Hoe teleurstellend dat kan aflopen zagen we bij D66. Bertien Houwing kreeg lopende zaken als de nieuwe huisvesting voor gymnasium JvO niet goed lopend en kwam aan het zetten van een eigen D66-stempel niet toe. Met het veilig stellen van het voortbestaan van broedplaats De War op de kop van Isselt had zij bijvoorbeeld een verschil kunnen maken
De lijstrekkers van de huidige vier coalitiepartijen (D66, VVD, PvdA, CU) hebben niet te kennen gegeven dat zij trek hebben in het wethouderschap. Wel is bekend dat een aantal van de zittende wethouders door willen. Dat geeft de kiezer enige houvast.
Fleur Imming
Laat ik mij in deze bijdrage aan AmersfoortKiest wagen aan Fleur Imming van de PvdA. Let wel, het gaat hier om een mening. Aanvullen of tegenspreken wordt van harte aangemoedigd.
Ik vond het stoer van Imming dat zij in 2014 de verantwoordelijkheid pakte voor de grootste en meest riskante gemeentelijke opgave: het overnemen van de zorg- en welzijnstaken van het rijk. Organisatorisch lastig, en per definitie gepaard gaande met veel onvrede en frustratie omdat op zich goed functionerende hulpinstellingen als Ravelijn plaats moesten maken voor een efficiënter geheel. Het ging namelijk ook nog eens om een bezuinigingsoperatie.
Van te voren liet zich voorspellen dat naaste politieke concurrent SP op het vinkentouw zou zitten. Zorg is voor deze actiepartij speerpunt. Elke fout en kinderziekte zou worden uitvergroot. En dat is dan ook gebeurd.
De start van deze grootscheepse decentralisatie kon niet beroerder. Er werd ongelooflijk geblunderd bij de procedure met de aanbesteding van het welzijnswerk, waardoor de winnaar uiteindelijk toch niet de winnaar mocht zijn. Dat gaf extra onrust. Tot de dreiging van slepende rechtszaken aan toe.
Indebuurt033
De soms wat kribbig overkomende Imming wist het hoofd koel te houden. Nu staat er de nieuwe organisatie Indebuurt033 en kan er weer gebouwd worden. Tevredenheid overheerst zeker niet, maar daarin is Amersfoort niet uniek. In heel Nederland vragen cliënten en zorgverleners zich mopperend af waarvoor deze reorganisatie nou eigenlijk nodig was.
Naast deze zware klus zag Imming kans om aan het eigen PvdA-profiel te werken. Er ligt een ambitieus plan om Amersfoort aan veel meer betaalbare (huur)woningen te helpen. Wellicht al te ambitieus, maar van ambitie is een partij nog nooit slechter geworden. Dat het niet bij woorden alleen blijft, heeft ze al laten zien met de transitie van kantoren tot woningen. De gemeentelijke voorwaarden zijn dusdanig versoepeld, dat marktpartijen in de rij staan om kantoren om te katten.
De PvdA kreeg in 2014 vijf zetels. Rijkelijk veel, gezien de toen nog vers in het geheugen liggende affaires rond en met hun frauderende raadslid Ramon Smits Alvarez. Maar dat vertrouwen is dankzij Imming wel waargemaakt. Daarbij wist fractieleider Louis de la Combé de partij weer in rustig vaarwater te krijgen. Al moest er in de zicht van de finish wel afscheid worden genomen van raadslid Youssef El-Messaoudi. Zijn authentieke straatgeluid bleek wat al te wild en ongecontroleerd voor ook Imming. Hij maakt een doorstart bij GroenLinks.
Grace Tanamal
De la Combé wordt opgevolgd door Grace Tanamal. Een keus voor ervaring. Tanamal zat vanaf 2012 tot 2017 voor de PvdA in de Tweede Kamer. Eerder was zij manager in de de zorg, vakbondsbestuurder en raadslid in Amersfoort. Een CV zegt niet alles, maar dit is er toch een waarvan je denkt: geschikt voor het wethouderschap.
