Dirk-Joost van Hamersveld, raadslid van D66 komt vrolijk zwaaiend aanfietsen bij de poorten van het paradijs, het paradijs van Willem Ham welteverstaan. Ik ben minstens even vrolijk want het bezoeken van ‘t Hammetje stond al jaren op mijn bucketlist. Maar het gebied rondom de ‘ontzandingsplas’ die werd gegraven om de aanleg van de A28 mogelijk te maken en waar Ham zijn follie (bizar bouwwerk) Fort Willem bouwde is al jaren niet meer vrij toegankelijk.
We staan voor een afgesloten hek. Geen nood. Van Hamersveld pakt zijn telefoon en belt Yuri Cohen, eigenaar van het leer-werkbedrijf Land in Zicht dat sinds januari van dit jaar het gebied beheert. Geen gehoor, en het begint ook nog te regenen. Om het humeur van Van Hamersveld te verpesten moet je evenwel met grover geschut komen.
We besluiten een stuk om het gebied heen te wandelen. Van Hamersveld vertelt waarom dit zo’n belangrijke plek voor hem is. “Toen ik een jaar of twaalf was kwam ik hier al ravotten met mijn vriendjes, al mocht dat eigenlijk niet. Ik heb hier gevist, nou ja,”, schaterend, “nooit iets gevangen en we hebben hier feesten gevierd. Dit was een happy place.”Een brede grijns onderstreept die laatste woorden.
Dirk-Joost van Hamersveld, foto: ©Remko Schotsman
Ik wil wat rebelser zijn
“Willem Ham bouwde met puin en afvalmateriaal zijn fort als protest tegen het oprukkende Amersfoort. Hij gebruikte rioolbuizen, als ‘kanonnen’ op de vijand -de stad- gericht. Hij leefde op de rand van de wet, soms ben ik daar best een beetje jaloers op, ik zou ook wel wat rebelser willen zijn.”
Alsof het zo moet zijn biedt de gelegenheid tot kwajongensschap zich direct aan. Van Hamersveld ziet een opening in het hekwerk rondom het gebied. We kijken elkaar aan, twijfelen niet, klimmen over het eerste hek en glippen door de opening van het tweede. Niet meer dan luttele seconden later staan we aan de rand van het water.
“Het zou toch fantastisch zijn als je weer rond de plas zou kunnen wandelen?”
Hammetjes paradijs, wat een prachtige plek! Ik zie een grote plas water met een paar eilandjes, geheel omringd door bomen en struweel, reigers vliegen af en aan, eenden dobberen op het water en in de verte, het fort van Willem Ham. We lopen er naar toe. Deze plek zou toch voor iedereen toegankelijk moeten zijn? “Absoluut! We willen als D66 de komende periode echt een slag maken om hier een recreatiegebied van te maken, het zou toch fantastisch zijn als je weer rond de plas zou kunnen wandelen?”
Cultuur moet verbinden
We staren naar de torens van het fort. Helaas is er in de loop der jaren veel beschadigd geraakt. “Ik heb wel iets met ‘aparte’ kunst, kunst die een beetje schuurt, ik vind het nog steeds een mooi bouwsel.” Tijdens de verkiezing voor het lijsttrekkerschap voor D66 benoemde Van Hamersveld investeren in cultuur als een van de belangrijkste manieren om hét D66-geluid weer meer in de stad te laten horen.
Er komt een miljoen euro extra beschikbaar en volgens de Cultuurvisie verdienen de musea de prioriteit omdat daar de meeste mensen op af komen. Zullen we dat miljoen dan maar meteen wegzetten voor het megamuseum dat de VVD in haar verkiezingsprogramma voorstelt? De democraat reageert diplomatiek; “Nou, het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Maar cultuur zit ook in de openbare ruimte, daar denk ik meer aan. Wat voor mij belangrijk is dat cultuur een verbindende werking heeft, op een laagdrempelige manier mensen bij elkaar brengt. Dat kan dus ook een popfestival zijn of de muziekvereniging op de hoek.”
foto: ©Remko Schotsman
De Keistadfeesten moeten terug!
Van Hamersveld is een dorpsmens. Hij geniet dan ook enorm van de traditievolle dorpsfeesten die in Hoogland en Hooglanderveen worden georganiseerd. Amersfoort had tot 2009 ook zijn eigen feest om het bestaan van de stad te vieren, de Keistadfeesten. Als er iets laagdrempelig en voor een breed publiek geschikt is, dan is het wel een volksfeest toch?
“Lekker met z’n allen op het plein meebrullen met Nederlandse artiesten.”
Zijn heldere blauwe ogen beginnen te stralen en natuurlijk is ook die grote lach weer daar. “Ja héérlijk, de Keistadfeesten wil ik wel weer terug. Lekker met z’n allen op het plein meebrullen met Nederlandse artiesten. Maar het is de taak van de gemeente is zoiets slechts te faciliteren, het initiatief moet vanuit de Amersfoorters komen. En wat zou het dan leuk zijn als het niet alleen in het centrum, maar in de hele stad feest is. Combineer het bijvoorbeeld met sportwedstrijden voor de jeugd in de wijken. Hij wijst over het water. “In het weiland hierachter wordt altijd Willems Wondere Weiland georganiseerd, ook een festival voor jong en oud, echt hartstikke gezellig.”
De Hooglandervener voelt zich duidelijk thuis hier onder de ruisende populieren aan de rand van de stad. “De combinatie van dorp en stad bevalt me inderdaad heel goed. Ik vind het dan ook belangrijk dat Vathorst-Noord groen blijft, de mensen moeten hier kunnen recreëren.”
Afspraak is afspraak
Met een overdaad aan zetels (9 van de 39) en 2 van de 5 wethouders heb je als partij een flink stempel kunnen drukken op het bestuur van de stad. Toch geeft Van Hamersveld aan -niet als enige D66-er overigens- dat dat stempel de afgelopen vier jaar toch niet altijd even zichtbaar is geweest. Maar, eens een optimist, altijd een optimist. “Het gaat gelukkig weer beter met het land en ook hier in Amersfoort.
“Afspraak is afspraak, dat hoort ook bij een betrouwbaar bestuur.”
Het was een lastige tijd, we hebben natuurlijk flink moeten bezuinigen. Als grootste partij krijg je dan natuurlijk ook de grootste tik op je kin, dat is logisch. Zoals met de extra verhoging van de OZB. We stonden onder financieel toezicht van de provincie en die verhoging was toen echt noodzakelijk.” Een bemoedigende lach volgt; “Met de OZB zitten we nog steeds op het landelijke gemiddelde hoor. Ja, we zijn de grootste partij, maar die bezuinigingsafspraken zijn natuurlijk wel met een meerderheid van stemmen in de raad aangenomen. Dat partijen later toch weer aan die afspraak wilde morrelen vond ik wel vreemd. Afspraak is afspraak, dat hoort ook bij een betrouwbaar bestuur.”
Amersfoort, het groene paradijs
Na wat foto’s te hebben gemaakt bij het fort van Willem Ham (“Even lachen” hoef ik niet te vragen, dat gaat vanzelf) klimmen we weer door en over de hekken en lopen we terug naar de Domstraat. Het weer is wat opgeklaard, ziet Van Hamersveld de toekomst ook zonnig tegemoet?
“Ik denk dat het goed is om te investeren in meer groen.”
“Natuurlijk, zonnig én groen. We hebben financieel wat meer bewegingsruimte, ik denk dat het goed is om te investeren in meer groen. Bij de aanleg van de Kersenbaan is het niet gelukt om alle gesneuvelde bomen te vervangen, bij de aanleg van de Westelijke ontsluiting gaan we dat wel doen. Sterker nog, het geeft ons de kans om zelfs méer groen terug te krijgen.
Zorgvuldig participatiebeleid
Daarnaast moeten we, als we in 2030 als stad klimaatneutraal willen zijn nu echt spijkers met koppen slaan. Zonnepanelen, zonneweides én windmolens. Vooral het plaatsen van windmolens ligt gevoelig. We vinden het daarom belangrijk dat er zorgvuldig een participatietraject wordt doorlopen en dat de bewoners in de buurt meeprofiteren van de opbrengsten.
En voor de kinderen een natuurspeeltuin in plaats van een gewone speeltuin, bijvoorbeeld hier bij ’t Hammetje als het ons gelukt is er een toegankelijk recreatieterrein van te maken. Ons eigen Amersfoortse groene paradijs, stel je eens voor, zou dat niet perfect zijn?”
Van Hamersveld stapt op zijn fiets, zijn grijze kuif, door de wind gevangen, wuift heen en weer. Hij zelf wuift, natuurlijk lachend, ook nog een keer. Ik zwaai terug en -licht schuldbewust- stap ik in de auto. Een groen paradijs, tja, dat wil ik ook, had ik toch eigenlijk niet ook de fiets moeten nemen?
Amersfoort, 19 november 2017 – door Remko Schotsman