Wim van Rooijen en Arjen van der Linden bloggen over het lokale bestuur van Amersfoort.
Hun doel: de politiek weer laten leven in de stad.
Nieuwe hoogbouw op de locatie
Boeddha of Hotel De Witte?
Hoe lang zal het nog duren voordat er iets unieks staat op deze plek? De gemeente is geen eigenaar van de grond maar ze heeft natuurlijk wel invloed en instrumenten om iets te laten gebeuren op deze markante plaats. Deze ‘open wond’ is misschien wel symptomatisch voor hoe traag (politieke) besluitvorming verloopt. En de locatie aan de Stadsring staat niet op zichzelf. Er zijn veel meer plekken in Amersfoort die al jaren ‘braak liggen’ en wachten op een originele en bijzondere invulling.
Ik denk dat dit komt omdat er geen ambitieus en samenhangend beeld is hoe we Amersfoort verder willen ontwikkelen. Voor wie bouwen we eigenlijk? Willen we wel of geen hoogbouw? Hoe hoog is hoog? Moet Amersfoort alleen volledig circulair, duurzaam en energieneutraal bouwen? Welke parkeernorm hanteren we? Hoe voorzien we in mobiliteit? Bouwen we alleen binnen de huidige ‘rode contouren’ of offeren we natuur- en cultuurlandschap op? Hoe werken we regionaal samen? Zijn we voorbeeld en inspiratie, of volgen we? Hebben we grootstedelijke ambities of blijven we een provinciestadje?
Omdat veel van de bovenstaande vragen onbeantwoord blijven, zijn oeverloze smaakdiscussies op ‘postzegelniveau’ het resultaat. Met als gevolg veelal geen enkele activiteit, vertraging en gebouwde eenheidsworst.
Een stad ontleent haar aantrekkelijkheid en schoonheid voor een belangrijk deel aan iconische bouwwerken en de inrichting van gebieden. Dat kunnen mooie historische bouwwerken in een stadscentrum zijn, futuristisch ogende moderne gebouwen en wijken, of gerevitaliseerde gebieden.
Ooit bouwde Amersfoort Kattenbroek als voorbeeld voor hedendaagse stadsontwikkeling. En de Hoef was een toonbeeld voor eigentijdse inrichting van een bedrijfs- en kantorenpark. Stedenbouwkundigen, architecten en toeristen vanuit de hele wereld kwamen naar Amersfoort om te zien hoe de stad zich ontwikkelde.
Foto ©Wim van Rooijen
Nu worden op locaties als Eemhaven (Blok en Kamer 3), De War, Mozartweg, Sportfondsenbad, en Hogewegkwartier fantasieloze, twaalf in een dozijn, appartementencomplexen ontwikkeld. En voor gapende gaten op de hoek Stadsring-Eemplein en het Trappezium zijn nog helemaal geen spraakmakende plannen. Om over het tempo van de sloop en ontwikkeling van de voormalige ziekenhuislocaties nog maar te zwijgen.
Er zijn genoeg kansen, ideeën of inspiratie om anno 2018 ook het verschil te maken. Dat begint bij heldere keuzes, ambitie en vooral lef.
Wat mij betreft gaan we de lucht in. Ik zie uit naar unieke ontwerpen. Hoogbouw met bijzondere vormen en bijvoorbeeld verticale tuinen. Het liefst zelfs controversieel zodat er veel over wordt gesproken en er mooie bijnamen voor worden verzonnen. Laten we echte ‘luchtkastelen’ bouwen.
We blijven af van de groenstructuren. Bouwen en groeien zijn voor Amersfoort geen doel op zichzelf of om ‘Randstadvluchtelingen’ en expats goedkoop te huisvesten, maar dienen om de lokale en regionale vraag op te vangen.
We bouwen innovatieve concepten met de nieuwste technieken. We lopen weer voorop en zijn een voorbeeld voor anderen.
De gemeente moet wat mij betreft veel meer gebruik maken van de instrumenten om projectontwikkelaars tot snelheid te manen en te verleiden of te dwingen gewaagde, toekomstbestendige ontwerpen voort te brengen.
Ik ben benieuwd naar de ideeën van Amersfoorters voor hun eigen buurt of wijk. Welke braakliggende gebieden moeten er volgens jou worden aangepakt? En hoe wil jij dat er wordt gebouwd in en voor de toekomst.
Over (ge)bouwen gesproken Arjen. Wat vind jij van de geplande renovatie van het oude deel van het Stadhuis?
De twee vrienden Arjen van der Linden en Wim van Rooijen bloggen over de gemeenteraadsverkiezingen 2018