Wim van Rooijen en Arjen van der Linden bloggen over het lokale bestuur van Amersfoort. Hun doel: de politiek weer laten leven in de stad.
Arjen, over dat morele contract. Een commitment van 4 jaar in De Raad en staan voor het partijprogramma in plaats van je eigen ego. Niet tussentijds over- of opstappen als je even niet je zin krijgt.
Ik ben het wel met je eens. Ik geef als kiezer een mandaat voor ideeën en keuzes. Ik kies niet voor individuen. Wat overigens niet wil zeggen dat alles voor 4 jaar in beton moet zijn gegoten. Wie is, in de snel veranderende wereld, in staat de consequenties van keuzes over een periode van 4 jaar te overzien? Als de situatie, de informatie of het inzicht wijzigt is het beter een standpunt tijdig aan te passen, het coalitieakkoord terzijde te schuiven, dan voort te gaan op een zichtbaar doodlopende weg. Maak als politieke partij naast het recht op meningsuiting meer gebruik van het recht op meningsverandering!
Meer mensen en vooral jongeren betrekken bij beslissingen in en over de stad? Daar hebben we toch ‘Verkiezingen’, ‘Spreekrecht tijdens vergadering’ (2 minuten), ‘Het Plein’, ‘Burgerinitiatieven’, de mogelijkheid tot aanvraag van een ‘Raadgevend Referendum’, ‘Bezwaar’ en ‘Beroep’ als formele en lobby en persoonlijke beïnvloeding als informele democratische instrumenten hoor je politici en bestuurders vaak zeggen.
Het blijkt niet genoeg of niet (meer) te werken. Het woord samen in het adagium ‘Samen maken we de stad’ de titel van het coalitieakkoord 2014-2018 heeft voor veel mensen te weinig inhoud gekregen.
Het helpt ook niet als raadsleden elkaar en leden van het college van B&W regelmatig in en buiten de Raadszaal uitmaken voor ‘rotte vis’. De Amersfoortse Courant schreef onlangs een artikel over de ‘verhuftering’ in de Amersfoortse Raadszaal en in het NRC stond laatst dit citaat van politicus Jan Zwerus (gemeente Goeree-Overflakkee):
“Veel politici horen zichzelf graag praten en vinden zichzelf heel goed. Het is een feestje van kleine, zielige, incestueuze narcisten”.
Ik ben bang dat er helaas meer (jonge) mensen zo naar de politiek kijken. Sociale media bieden veelal een even treurig beeld. Als Amersfoortse politici hier laten zien hoe je met elkaar of inwoners een debat of een discussie voert zie je maar al te vaak een ongewenst voorbeeld.
Niet gek dus dat meer mensen de politiek de rug toekeren.
Oplossingen? Ik heb de wijsheid niet in pacht. Een paar suggesties?
- Geef in het debat in ieder geval het goede voorbeeld en spreek anderen fatsoenlijk aan op onfatsoenlijk gedrag.
- Maak vaker gebruik van het bekende Nederlandse gezegde ‘Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald’.
- Maak meer gebruik van de in de stad aanwezige kennis en expertise. Er zijn altijd meer slimme mensen buiten je eigen systeem, bedrijf of organisatie dan daarbinnen. Als je deskundigen oprecht vraagt mee te denken en te werken aan goede beslissingen krijg je meer draagvlak en betrokkenheid maar bovenal betere besluiten.
- Maak vaker gebruik van het experiment. ‘The proof of the pudding is in the eating’. In de werkelijkheid pakken besluiten vaak anders uit dan op papier. We kunnen eindeloos discussiëren over de voor-en-tegens maar meestal weten beide partijen niet hoe iets in de werkelijkheid uitpakt. Het experiment is een handig hulpmiddel om goedkoop verschillende vormen en besluiten te testen en de beste variant te kiezen.
Ik ben wel benieuwd hoe stadsgenoten naar de lokale Amersfoortse politiek kijken. Ben je het eens met Jan Zwerus? Of kijk je er positiever tegen aan? Wat is er nodig om jou meer bij beslissingen te betrekken?
Vraag voor jou Arjen: Na deze beschouwende blogs ben ik wel toe aan echte politieke ‘hangijzers’ en dossiers. Welke staan er bij jou op je lijst?
De twee vrienden Arjen van der Linden en Wim van Rooijen bloggen over de gemeenteraadsverkiezingen 2018