Wim van Rooijen en Arjen van der Linden bloggen over het lokale bestuur van Amersfoort.
Hun doel: de politiek weer laten leven in de stad.
Beste Wim, Amersfoort is duidelijk geen sportstad. Er is hier sprake van breedtesport. Sommigen vinden dat jammer, zouden graag weer een FC Amersfoort op enig sportterrein zien, maar dat zit er niet echt in. Bovendien kun je om de hoek in Spakenburg al een beetje profvoetbal zien. Wel eredivisietennis bij Alta, en bij o.a. waterpolo of badminton springen we er opvallend uit, maar op voetbalgebied is het niveau ronduit laag te noemen en dat zal komende tijd ook niet echt veranderen; dat is de kleur van breedte.
Er valt wel eens een geluid op de mat dat kinderen uit arme gezinnen niet naar de voetbalclub kunnen, omdat de contributie te hoog is. Dat zijn nare geluiden en zouden in dit land ook niet mogelijk moeten zijn. Maar hoe is dit probleem sportief te tackelen zonder er direct met gestrekt been in te gaan..!
Het sterft in Amersfoort van de voetbalclubs en accommodaties, dus de ruimte is er. Dit is ook een van de redenen waarom er op zo’n laag niveau gespeeld wordt, te veel spreiding van talenten. En fuseren willen ze niet om hun clubcultuur te bewaken, tja, dan blijf je voor anderhalve man en een paardenkop spelen. Maar bij onze clubs moet iedereen terecht kunnen. Ik weet nog wel dat op mijn tennisclub destijds het draaien van bardiensten een verlaging van de lidmaatschapbijdrage inhield en wie alleen wilde profiteren en recreëren betaalde gewoon wat meer. Dat had je zelf in de hand. Dat is op zich een redelijk fair idee.
Betrek de jongeren bij hun club en met allerlei hand- en spandiensten, er is altijd vreselijk veel te doen namelijk, en zo kunnen ze een aangepast lidmaatschap krijgen. Of ouders draaien mee in de club om al het vrijwilligerswerk overeind te houden. Het is immers niet meer vanzelfsprekend dat leden zich inzetten voor de club; sterker nog, het wordt een steeds groter probleem. En clubs zijn voor 100% afhankelijk van vrijwilligers. Nou….dan is twee een. A-leden (die vrijwilligerswerk doen) betalen bijvoorbeeld 150 euro per jaar, B-leden 225. Anderzijds zou je het ook in sponsoring kunnen zoeken. Bedrijven (of de club van 100) sponsoren kansarme jongeren; voor 1500 euro per jaar kun je er 10 een lidmaatschap aanbieden.
Wel zie je een duidelijke stijging als het gaat om ongeorganiseerde sporten. Hardlopers sowieso, maar ook jongens die met elkaar gaan voetballen op een veld (al dan niet van een club) of gaan basketballen op een pleintje, gaan skaten, etc. Met je eigen maatjes sporten, ook ouderen doen dat zichtbaar vaker. Onlangs maakte ik kennis met een club die FC Knudde of zo heet en dat betekent dat je elke zondagochtend een uur gaat ballen op een veldje. Daarna ga je meteen weer naar huis. Geen drankje aan de bar dus, want die is er niet. Kost weinig tijd, je hoeft geen uitwedstrijden te spelen in Verweggistan en het is gratis, want er is altijd wel ergens een veldje te vinden. Zo kan het ook. Voor jongeren echter is de sociale kant van een vereniging ook belangrijk om te leren kennen.
Regionale samenwerking is natuurlijk altijd goed. Een topaccommodatie voor een grote groep i.p.v. drie matige op een kilometer van elkaar. Zo’n Amerena moet breed gebruikt worden, al is het al om het financieel prettig te houden. Ik lees net dat ZPC met een stevig verlies binnenkomt: men heeft nog een schuld bij zowel de SRO als de zwembond te verwerken. Dat begint al lekker. Zwemmen schijnt een nieuwe elitesport te zijn. Sportief staat de zwemvereniging er goed op, financieel is het zorgelijk. Misschien dat mensen die in hun geld zwemmen hier wat kunnen betekenen…
Huiswerkinstituten, crèches, kaartclubs en vergaderruimte in de kantine e.d. maken een vereniging echt breed. Dat is het toppunt van integraal denken; die beschikbare ruimte moet je veel vaker kunnen inzetten en het levert pecunia op.
Je hebt het over het oormerken van geld, dat als het voor A bedoeld is, ook aan A uitgegeven moet worden. Persoonlijk vind ik dat altijd wat te star en zou ik er een voorstander van zijn dat bijv. 80-90% van het geld van een begroting verzekerd naar het doel gaat en 10-20% variabel is. Zo kun je af en toe wat overhevelen als elders een probleem ontstaan is. Er gaat altijd wel ergens wat mis tenslotte.
Onlangs hoorde ik dat Gerard Chel een raadszetel wil binnenhalen die niet partijgebonden is, maar voor het 033-volk. Een soort volks- of maatschappelijke zetel, waardoor de Amersfoorters kunnen ingrijpen als iets niet helemaal naar hun zin gaat. Een grappig idee, of het werkt is altijd twee, maar ik geef het nu mijn zegen. In het kader van de nieuwe politiek, waar ik zo vreselijk naar verlang, in ieder geval een zetje. Of…misschien krijgt Gerard als hij mag en kan starten wel 4 zetels!! Er zijn immers wat stoelen vacant en wat kiezers zwevend als een joint…
Wim, aan jou de vraag of niet elke partij een maatschappelijke zetel zou moeten inbouwen om het volk meer bij de politiek te betrekken. Wat vind je?
ciao,
Arjen
Bekijk de volledige correspondentie tussen Arjen en Wim.
De twee vrienden Arjen van der Linden en Wim van Rooijen bloggen over de gemeenteraadsverkiezingen 2018